SAMİMİ BİR YAZI

SAMİMİ BİR YAZI

İnsanlara iyi davranmanın bile, bedeli vardır, sevgili dostlarım. Hayatımda bu yaşıma kadar hep mutlu bir görüntü sergiledim. İnsan en mutlu anında dahi, sevgi yüzünden, acı çekebilir. Çekiyor. Bir güzel söz gördüm. SEVMEK YÜREK İSTER Yüreği olmayan kimi nasıl sevebilir ki

Bir ideal peşindeyim. Gemiçliler ve gemiçlileri sevenler sözünü hep duyacaksınız. Gemiç Köyünü tüm dünyaya duyurmak istiyorum.

Beni buna zorlayan, Gemiç Köyünü ve Gemiçlileri çok çok sevdiğimi anlatma isteğidir. Gemiçli olmasanız da sizler de bu duyguyu yaşayabilirsiniz. Kalbinizde hatta ruhunuzda iz bırakacak şekilde bir aşkla Gemiç Köyünü Ve Gemiçlileri sevebilirsiniz. Buna engel yok. Bu sevgi risk almaya değer. Her şeyde bir kaybetme riski vardır. Hele bir kimseyi sevdiğinizde bu korku daha da fazlalaşır. Sevilmek için önce sevmek gerekir. Bir gemiç Köylü ve Gemiçlileri seven biri olarak, bu yazıyı okuyan herkesi seviyorum. Öyleyse sizden de sevgi bekliyorum. Sevenler korkulan kişiler değildir. Fakat tutku derecesinde bir sevgi, insanın kendisine zarar verebilir. Bana verdiğini hissediyorum.

Sevmek için bir kolaylık yoktur. Aksine sevmek bedel ödetir. Bizzat kendi köyümden tepkiler alıyorum. Durup dururken facebooktaki arkadaşlığımıza son veren bir Gemiçli olabiliyor. Kendisine mesaj yazmak istediğimde dahi, mesajımın reddedildiğini görüyorum

Köye gittiğimde bazı kimselerin, yanıma yaklaşmadığını görüyorum. Bu neden böyle oluyor. Biz korkulacak insan değiliz. Sadece sevmek üzerine bir programımız var. Gemiç Köyünde yaşayanları ve tüm Gemiçlileri seviyorum. Onlardan zorla sevgi dilenmiyorum. Fakat bana karşı kin duymalarını da anlayamıyorum.

Sevgili Gemiçliler, size sesleniyorum. Size ihtiyacım var. Birbirinizi sevmenize, birbirinize saygılı olmanıza ihtiyacım var. Artık ok yaydan çıktı. Bu sayfalardaki yazılara yorum yazın. Birbirinizi ne kadar çok sevdiğinizin romanı olsun yazdıklarınız.

Bak ölüm var. Daha 2015 yılına dört gün vardı, Arkadaşım Raşit Uslu vefat etti. 2011 senesi 26 Nisan gününde ise,  babam Şerafettin Güler vefat etti. Hepimiz zamanı gelince o selviler altında yerimizi alacağız. Ölmeyecek insan var mı? Şimdi çok iyi düşünün. Gemiçliler ve Gemiçlileri sevenler sözüne destek olun. Bu sayfalara yorumlarınızı yazın.

Sabah gülümseyerek uyanırız. Gün içinde bu gülümsemeyi paylaştığımız dostlarımız olur. Bu dostlar bazen de bizlerin gülümsemimizin üzerine acı dökerler. Akşama evimize gelirken, somurtuk bir yüz sahibi oluruz. İnsanı sevdikleri ağlatır. Sevmediklerini düşünmez bile.

Sözlerimi özenle seçerek tekrar ediyorum. Gemiç Köyü müstesna bir yerleşim merkezidir. Bu topraklarda yaşayanların mutluluğu yüzlerinden okunur. Kim ne derse desin. Gemiç Köyü sevdası devam edecektir.

Gemiç Köyümüzda 2 Eylül 2012 Pazar günü bir dayanışma kutlama kaynaşma yaşandı. Bu geleneksel lokma günü her sene tekrarlanacak. Başta Gemiç Köyümüzün genç Muhtarı Dinçer Dimrit olmak üzere, İhtiyar heyeti üyeleri Ahmet Duyar, Necdet Akın, Çoşkun Poyraz, Ertan Ergül, Köy İmamımız Servet Işıldak Hocaya sonsuz teşekkürler ederiz.